dDH: De Duurzaamsite; Landbouw; boek 2004

TERREINWINST
hoe kleine boeren uit het Zuiden
hun landbouw terugveroveren

Inhoudsopgave - Bestellen - Downloaden - Maandblad - Boeken
Archief - Landbouwsite - Duurzaamsite - dDH - Links - Verder >>

________

____

door Joop Landman

6

VROUWENSPAARGROEPEN DOEN MEER
DAN ALLEEN GELD OPZIJ LEGGEN

Foto's: Shyampura - Bichawara - Madri - Sada

"Zijn er ook vrouwengroepen in Nederland?", "hoe gaat het met het trouwen daar?", "wie beslist er over het kinderen krijgen?", "welke granen verbouwen jullie?" Vijftien vrouwen vuren de ene vraag na de andere op mij af. Ik ben op bezoek bij de vrouwenspaargroep in Bichiwada in het zuiden van de West-Indiase deelstaat Rajasthan. 1+ Ze hebben me net uitgelegd dat ze iedere maand samenkomen en dat iedereen dan tien roepie meeneemt. Dat is twintig eurocent, met een vergelijkbare koopkracht van twee euro. De voorzitster neemt het geld in ontvangst, noteert het bedrag in een groot kasboek en in het persoonlijke spaarboekje van iedere vrouw apart en brengt het geld later naar de bank.
Er is nu 10.000 roepie in kas (200 euro met koopkracht van 2000 euro). Daarnaast is er nog duizend roepie binnengekomen aan rente. Vrouwen kunnen namelijk in dringende gevallen geld lenen tegen twee procent rente per maand. De moneylender, de lokale woekeraar, vraagt gemiddeld zes procent per maand 2, en dat geld ben je dan ook echt kwijt. Terwijl de rente nu in de gezamenlijke pot komt van de groep. Een gewone bank leent niet aan deze vrouwen. Daarvoor zijn ze te arm. Het geld is nodig bij bevallingen, ziekte, trouwen en bij een tekort aan eten of veevoer. Bijvoorbeeld een naaimachine kopen om daarmee geld te gaan verdienen, komt er niet van. Daarvoor zijn de bedragen die deze vrouwen opzij kunnen leggen te gering.
De maandelijkse bijeenkomst om het geld af te dragen is een mooie gelegenheid om allerlei kwesties van de groep en van vrouwen afzonderlijk door te spreken. In geuren en kleuren vertellen de vrouwen me hoe ze eens met zijn allen de echtgenoot van een vrouw opgezocht hadden om hem te 'vragen' waarom hij haar sloeg. Klaarblijkelijk had hij geen behoefte aan een tweede gesprek, want hij mishandelde haar nu niet meer. Ook stapt de hele vrouwenspaargroep af op mensen uit een ander dorp die illegaal een stuk grond in het gemeenschappelijk bos van hun dorp bezet hebben. Ze zijn wat dat betreft voortvarender dan de mannen. En daar zijn ze trots op! ( foto's )

Een paar dagen later ben ik te gast bij de vrouwenspaargroep in het uiterst afgelegen gehucht Dhala. Zo enthousiast, vrolijk en luidruchtig de vrouwen in Bichiwada waren, zo stil, en verlegen zijn ze hier. De sfeer is bedrukt door de bittere armoede in dit dorp. Volgend jaar beginnen de eerste activiteiten van ontwikkelingsorganisatie Seva Mandir om het moessonwater op te gaan vangen met een kleine stuwdam om zo de landbouwproduktie te vergroten. Over een jaar of vijf à zeven zal de ergste armoede voorbij zijn. Als ik de groep vraag wat hun grootste probleem is, antwoordt de voorzitster: "Ongeletterdheid!" Als ze zouden kunnen lezen en schrijven zouden ze meer gedaan kunnen krijgen van de autoriteiten en zouden ze makkelijker iets kunnen doen aan hun armoede. De vrouwen zijn vastbesloten hun eigen kinderen naar school te sturen, hoe dan ook.

Het dorp Madri, waar 160 families wonen, heeft maar liefst drie vrouwenspaargroepen met ieder twintig leden. Twee jaar geleden zijn de groepen begonnen. Zij hebben het initiatief genomen om wc's en badkamers te bouwen met hulp van Seva Mandir. Maar liefst 130 zijn er gekomen. Gesteund door dezelfde organisatie hebben zij ook een crèche opgezet. De groepen doen verder veel aan gezondheidszorg: voor kinderen uit het dorp hebben zij inentingen geregeld en voor 37 dorpelingen TBC-vaccinaties. ( foto's )
Als ik bij de groep op bezoek ben, bespreekt de voorzitster, nadat het kasboek ingevuld is, verschillende gezondheidskwesties. Zij heeft bij Seva Mandir een training gevolgd en een duidelijke handleiding 'Vrouwen en Gezondheid' meegekregen. Allerlei maatschappelijke problemen zoals te zwaar werk voor dagloners, slechte betaling en mishandeling door echtgenoten wijst het boek aan als mogelijke oorzaak van veel voorkomende gezondheidsproblemen. Naast goede hygiëne, goede voeding, lichaamsoefeningen en bezoek aan een dokter raadt de handleiding dan ook aan vrouwengroepen te vormen die gezamenlijk optreden. Zo grijpen sparen, elkaar onderling steunen en verbeteren van de gezondheid op een natuurlijke manier in elkaar. ( foto's )

Noten
1+. De Indiase ontwikkelingsorganisatie Seva Mandir heeft de vrouwenspaargroepen opgezet. Onder andere de Nederlandse ICCO ondersteunt deze organisatie financieel.
2. 'Rural savings and credit: emerging issues from south Rajasthan'; Rohit Jindal in Seva Mandir Newsletter van april- juni 2002; pagina 3.

Foto's: Shyampura - Bichawara - Madri - Sada

De zeer actieve vrouwen-spaargroep uit Madri zorgde ervoor dat bijna ieder gezin uit het dorp nu een eigen wc en badkamer kreeg, waardoor besmettelijke ziekten nu minder kans krijgen.

* * *

Verder naar het volgende hoofdstuk.
< Terug naar het begin van dit hoofdstuk.
<< Terug naar het vorige hoofdstuk of naar de inhoudsopgave.

___